Τρίτη 3 Απριλίου 2012


                    
                                        ΑΝΑΠΤΥΞΗ


  Ανάπτυξη! Αναμφίβολα μια λέξη η οποία έχει την τιμητική της στις μέρες μας! «Θα επιτύχουμε την ανάπτυξη!». «Στόχος μας, η ανάπτυξη!». «Η Ελλάδα χρειάζεται ανάπτυξη!». Και άλλες τόσες παρόμοιες προτάσεις! Κάτι καινούριο ρε παιδιά...; Το καταλάβαμε. Το εμπεδώσαμε! Ίσως και να το πιστέψαμε! Όμως κάτι λείπει...κάτι λείπει..Α! Ναι! Το πως, ο τρόπος με τον οποίο θα επιτευχθεί!

  Κάνεις δε μας λέει το πως. Κάνεις δε καταθέτει μια ολοκληρωμένη αλλά και εφικτή ταυτοχρόνως πρόταση. Γιατί καλές οι ιδέες αλλά να ’ναι και πραγματοποιήσιμες! Ανάπτυξη λοιπόν ακούμε και ανάπτυξη δε βλέπουμε! Ήμουν νιος και γέρασα θα λέμε σε λίγα χρόνια!
Ίσως τελικά οι πιο άπλες θεωρίες αγνοούνται(;) από το πολίτικο γίγνεσθαι.  Ανάπτυξη λοιπόν με μείωση μισθών; Ανάπτυξη με μείωση έργων υποδομών; Ανάπτυξη με αύξηση των τιμών των προϊόντων και υπηρεσιών; Ανάπτυξη χωρίς απορρόφηση προγραμμάτων ΕΣΠΑ;  Μάλλον εγώ και οι υπόλοιποι Ελληνες κάτι αγνοούμε!  
   
  Αλλά η λογική, μας οδηγεί στο εξής: μείωση μισθών ισοδυναμεί με μείωση αγοραστικής δύναμης άλλα και μείωση δυνατότητας αποταμίευσης. Αυτό ισοδυναμεί με μικρότερη κατανάλωση άρα μικρότερη ζήτηση. Αυτό μας οδηγεί σε μείωση παράγωγης και αυτό τις εταιρίες σε απολύσεις. Επόμενο βήμα, περισσότεροι άνεργοι και επομένως αναξιοποίητο εργατικό δυναμικό (κυρίως νέοι).  Άλλα μην είστε απαισιόδοξοι...η ανάπτυξη είναι προ των πυλών!  Ερχεται! Φτάνει όπου να’ ναι!

 Δανείζομαι ένα αριστούργημα και σας το εκθέτω. Το συγκεκριμένο ποίημα είναι εμπνευσμένο από ένα Λιβανέζο ποιητή (Χαλίλ Γκιμπράν) το 1923) (!) με το τίτλο «ο Κήπος του Προφήτη». Τα λόγια περισσεύουν...


   ΄΄Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.΄΄

  



                                                                                                           Άγγελος
                                                                                                    imichelangelo@hotmail.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου