’ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ ΝΙΩΘΩ ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΗ’’

Είχα ανησυχίες.. προσωπικές ..υπαρξιακές και ενώ σκεφτόμουν πως η μακρά περίοδος της δημοκρατικής φαρσοκωμωδίας συνεχίζεται  πάνω εκεί άρχισαν τα πρώτα συμπτώματα. Ένιωσα μια ελαφρά εφίδρωση και τρέμουλο στα χέρια όταν συνειδητοποίησα  ότι εγώ ήμουν μαθημένη αλλιώς. Ήξερα ότι το κόμμα της πλειοψηφίας κατά την εκλογική αναμέτρηση σχηματίζει κυβέρνηση, μπάζει τους βολευτές του στη βουλή να καμαρώνουν αυτοί σα γύφτικα σκεπάρνια κι εμείς να καμαρώνουμε τα  χάλια τους.  Πως φτάσαμε εδώ δεν το καταλαβαίνω (λέω εγώ τώρα). Μετρήσαμε τα εκλογικά κουκιά και δε μας έφτασαν! Τα υπολογίσαμε έτσι τα υπολογίσαμε αλλιώς..τίποτα! Αυτός ο ελληνικός λαός δεν έχει το θεό του. Έκατσε ο έλληνας και σκέφτηκε ‘’ τόσο καιρό που τα ‘μπαζα αέρα τα παιδιά μέσα τι κατάλαβα; Την τσέπη μου χάλασα και την ψυχολογία μου. Ας τα ζορίσω λιγουλάκι να δουν την γλύκα’’. Προβληματιστήκαν αυτοί προβληματίστηκα και γω. Κάτι μέσα μου άρχισε να ταράζεται σφόδρα.

Ξαναζωντάνεψε εμπρός μου ο εφιάλτης του ‘’λεφτά υπάρχουν’’ κι άρχισα να αναπολώ έντρομη την εποχή των μνημονίων no 1 no 2 κάτι αντίστοιχο του Jaws no 1 no 2 και άντε να δω εμάς ποιος θα μας σώσει από το στόμα του θεριού. Αφού έχω τη σκηνή μπροστά στα μάτια μου. Η Ελλάδα στην εντατική διασωληνομένη να της λείπουν ένα πόδι δύο χέρια καμιά δεκαριά πλευρά έτοιμη να μπει στον τάφο και την ακατανόμαστη, το λέω κι ανατριχιάζω, την Μέρκελ με το φτυάρι στο χέρι έτοιμη να ρίξει το χώμα.

 Μετά τα εμπνευσμένα κόλπα του Γιωργάκη περί δημοψηφίσματος για την παραμονή στο ευρώ ή όχι που έστειλε την Ευρώπη με ομαδική παράκρουση στο φρενοκομείο και τα υπογλώσσια τα κατέβαζαν όλοι με τις χούφτες ήρθανε κάτι άλλα κόλπα στον αέρα και μένα τα μποφόρ με ταράζουν. Άκου τώρα να δεις. Έγινε λέει κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Προσωπικά φαντάστηκα τον batman τον superman και τον action man να ενώνουν τις δυνάμεις τους υπό την αρχηγία του αστυνόμου Σαΐνη. Ειδικά η ατάκα ‘’τρεχάτε καλά μου ποδαράκια’’ ταιριάζει γάντι.    

Από τότε γιατρέ μου νιώθω ακυβέρνητη ενώ δε θα έπρεπε μιας κι ήμουν κυβερνώμενη από την dream team της πολιτικής σκηνής. Αυτές οι διαταραχές μου προκαλούν ίλιγγο και αναρωτιέμαι αφού και κυβερνώμενη και ακυβέρνητη είναι το ίδιο πράγμα μήπως μου συμβαίνει κάτι; Ξέρω κι εγώ; Να πάρω καμιά αντιβίωση κανα χάπι έστω μια κομπρέσα στο κούτελο να δροσίσω τον εγκέφαλο που φλέγεται.

 Η dream team που λες  πάνω στο brand de far έκανε ένα τηλεφώνημα στο Παπαδήμο και του πρότεινε να γίνει πρωθυπουργός. Α εδώ με παίρνει το παράπονο! Γιατί όχι εμένα; Ένα διορισμό ψάχνω κι εγώ! Βολεύομαι έστω και με τη θέση του πρωθυπουργού. Δουλίτσα να ναι κι ότι να ναι. Έτσι λέει η μάνα μου αλλά προφανώς θα το λέει και η μάνα του Παπαδήμου. Ας όψετε το μέσον.

Και μου ‘ρχεται ξανά ο προβληματισμός. Τελικά τι ήμουν; Κυβερνώμενη ή ακυβέρνητη; Γιατί το Λουκά ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος τον ψήφισε άρα ήμουν ακυβέρνητη αλλά ήταν πρωθυπουργός άρα ήμουν κυβερνώμενη αλλά και πάλι μια ακυβερνησία όσο να ‘ναι την ένιωθα αφού το πριν και το μετά ήταν ακριβώς το ίδιο. Περικοπές απολύσεις οικονομικά αδιέξοδα κατασχέσεις φτώχεια λουκέτα ανεργία στο κόκκινο. Όταν υπάρχει κυβέρνηση του τέστιν είμαι κυβερνώμενη θα υπήρχαν και λύσεις σε αυτή τη μάστιγα των προβλημάτων όμως τα προβλήματα εξακολουθούσαν σταθερά ανοδικά να υπάρχουν κάτι που συμβαίνει σε ακυβερνησίες άρα ήμουν ακυβέρνητη. Ουφ μπερδεύτηκα. Κι εκεί που χα φρικάρει εντελώς ανακοινώθηκαν εκλογές! Τέλος λέει στην ακυβερνησία να χουμε επιτέλους κυβέρνηση να δούμε άσπρη μέρα. Πόσο χάρηκα δεν λέγεται! Τα βαλα σε σειρά επιτέλους . Για να το πουν στις ειδήσεις ήμουν επισήμως ακυβέρνητη και πήγα να γίνω επισήμως κυβερνώμενη. Στις 7 του Μάη έβαλα και γω τα γιορτινά μου και έτρεξα να νιώσω κυρίαρχος λαός. Τζίφος! Τα πρώτα και τα δεύτερα κόμματα μπερδεύτηκαν με τα τρίτα και τα τέταρτα και οι χρωματικοί συνδυασμοί ήταν αταίριαστοι και εκτός σεζόν. Πρέπει λέει να αναβαθμιστούμε στιλιστικά γι αυτό μας στέλνουν ξανά μανά σε εκλογές κι εγώ εξακολουθώ να μένω ακυβέρνητη.

Κι ενώ ήξερα ότι είμαι ακυβέρνητη και το ξεκαθάρισα μέσα μου και είπα να μη σας τηλεφωνήσω είδα στην τηλεόραση τον Παπούλια να χαιρετιέται με κάποιον Πικραμμένο. Αρχικά πίστεψα ότι ήταν ένας από τα εκατομμύρια πικραμένους έλληνες που κυκλοφορούν ανάμεσα μας μέχρι που άκουσα να τον αποκαλεί πρωθυπουργό. Γιατρέ μου σοκαρίστηκα. Μέσα στην ακυβερνησία μου ξανάγινα κυβερνώμενη με κάποιον πικραμένο; Δεύτερη φορά να χάσω διορισμό; Δε το χωράει ο νους μου. Και πάλι αυτός πως μας προέκυψε; Θα μας οδηγήσει λέει στις εκλογές τις 17^ης Ιουνίου! Σιγά το δύσκολο κι εγώ μπορώ να το κάνω αλλά νάτος αυτός πρωθυπουργός και του μείνε αυτουνού το όνομα και μένα η πίκρα.

Μέσα στη θολούρα της κυβερνοακυβερνησίας μου πήρα γραμμή ότι οι εγχώριοι υποψήφιοι πρωθυπουργοί άφησαν τα μεταξύ τους παντρολογήματα και έτρεξαν στας Ευρώπας και συναντήθηκαν με διάφορους ηγέτες για να πετύχουν την εύνοια και την στήριξη τους και ξαναναρωτιέμαι γιατί έφτασε μέχρι εκεί η χάρη τους και ψάχνουν συνεργασίες; Θα πλακώσουν και οι ευρωπαίοι πολίτες να μας συνδράμουν με την ψήφο τους στην ανάδειξη πρωθυπουργού; Φτιάχτηκε ευρωψηφοδέλτιο και θα σταυρώσω και αλλοδαπά βουλευτικά στοιχεία; Κυβερνοακυβέρνητη αλλά ένα μεγαλείο το νιώθω! Ξέρεις τι είναι να μουντζώσεις..ουπς μπερδεύτηκα σταυρώσεις ήθελα να πω αυτή την αρχη..καγκελάριο και τα δικά μας τεφαρίκια; Έχω ήδη αρχίσει τις πρόβες για να βγει το σχέδιο πετυχημένο.

Και ενώ τα είχα ξεκαθαρίσει για εκατοστή ογδοηκοστή τέταρτη φορά στο μυαλό μου είδα τον Πλεύρη και τον Ανατολάκη αγκαλιά με το Σαμαρά. Τι έγινε θεέ μου; Πήγαν στην ΝΔ ή ο Σαμαράς στο ΛΑ.Ο.Σ; Και δεν έφταναν όλα αυτά μου ‘ρθε και το τελειωτικό χτύπημα. Ντόρα, όχι η εξερευνήτρια, η Μπακογιάννη πλάι πλάι με το Σαμαρά να κάνουν αδελφοποίηση όχι πόλεων αλλά κομμάτων σα τις εταιρίες που συγχωνεύονται ένα πράγμα. Η πιο ισχυρή αγοράζει με το αζημίωτο την πιο αδύναμη. Νομίζω ότι κάπου εκεί σταμάτησα να κάνω επαφή με το περιβάλλον ..

Πόσα σοκ να περάσει ένας άνθρωπος; Σήκωσα το ακουστικό και σε πήρα γιατρέ μου..είναι κι αυτός ο εκνευριστικός θόρυβος απ’ το καζανάκι που τρέχει..

Τότα Βελησσάρη

totavelissari@hotmail.com  

ΜΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ…

Για τους έρωτες τους πρώτους που ίσως γίνουν μοναδικοί  ή  ίσως απλά ανοίξουν το χορό στη ζάλη..

“Προσπαθώ να θυμηθώ πως ξεκίνησε. Κατά καιρούς πεισμώνω τόσο που σπάω το μυαλό μου παλεύοντας να νικήσω αυτά τα χρονικά κενά μνήμης. Άλλοι έχουν μνήμη ελέφαντα (δε ξεχνάνε τίποτα και ποτέ), άλλοι μνήμη χρυσόψαρου (θυμούνται ελάχιστα πράγματα και για λίγο) και εγώ καταλήγω στο βάσιμο συμπέρασμα ότι έχω μνήμη καγκουρό! Βέβαια! Παγκόσμια πρωτοτυπία! Το μυαλό μου έχει κατορθώσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο λειτουργίας να πηδάει από μνήμη σε μνήμη αφήνοντας ενδιάμεσα χάσματα.

Σ’ ένα τέτοιο χάσμα έχω πέσει πάλι. Και δε μιλάμε για κάνα χαντάκι. Εδώ πρόκειται για ολόκληρο Grand Canyon! Αντί αυτή τη φορά να χτυπήσω κορυφή Ιμαλάϊων και να αφήσω το μεγαλοπρεπές σημαιάκι της μνήμης μου στο Έβερεστ, παγιδεύτηκα μέσα στη χαράδρα και για χρόνια ψάχνω ματαίως τρόπους αναρρίχησης. 

Σίγουρα ξεκίνησε σ’ αυτή τη ζωή. Δε μπορεί να το κουβαλάω απ’ την προηγούμενη γιατί την πάτησα! Θα βασανίζομαι καμιά δεκαριά ζωές ακόμα. Το χω δει το έργο. Δεν ξέρω σε ποιο επεισόδιο μείναμε αλλά  έχω την πεποίθηση ότι αποτελούμε διαχρονική παράλληλη εκδοχή της ‘’Τόλμης και Γοητείας’’.

Στο λύκειο σίγουρα υπήρχε, για το γυμνάσιο δεν είμαι σίγουρη. Αυτή η εικόνα του λιγνού αγοριού με την μεγάλη φράντζα και τα γυαλιά τύπου Χατζηνικολάου(στο ξεκίνημα του) είχε έρθει για να μείνει με κάποιο μαγικό τρόπο στην υπόλοιπη ζωή μου. Έρωτας! Δεν ξέρω αν μπορώ να τον αποκαλέσω παιδικό ή εφηβικό αλλά σίγουρα έρωτας. Όμορφος, αγνός..τρυφερός!

Γεννημένοι και οι δυο την ίδια χρονιά όμως η μανούλα μου βιάστηκε και οι πόνοι της γέννας μ’ έστειλαν νωρίτερα στο σχολείο. Αυτό που λέμε πεντεμισάρα. Να προλάβω μη χάσω τις γνώσεις! Πόσες φορές αναθεμάτισα τον αστερισμό του Αιγόκερω που μ’ εμπόδισε να θητεύσω στο ίδιο τμήμα με τον αστερισμό των Διδύμων. Όλα ταίριαζαν! Χρονιά γέννησης, αρχικά επωνύμων… μόνο μερικοί μήνες έκαναν τη διαφορά κι αυτή η διαφορά ήταν για μένα καταστροφική.

Ειλικρινά δεν ξέρω πως ξεκίνησε ή πότε ήταν η πρώτη ματιά ή η πρώτη κουβέντα που ανταλλάξαμε. Ήταν σα να συνεχίστηκε κάτι που υπήρχε από πάντα. Σκέφτομαι και καταλήγω ότι η εικόνα του σίγουρα θα ήταν το πρώτο σκίρτημα, το θαύμα του μυαλού του (όπως συνεχίζω να το αποκαλώ) ήταν όμως το δυνατό ταρακούνημα. Ιδιαίτερος τύπος ανθρώπου. Εκκεντρικός με τον δικό του τρόπο. Απ’ αυτούς που με τραβάνε σα μαγνήτης.

Το καγκουρό της μνήμης μου μού επιτρέπει να θυμηθώ το πέρα δώθε στο προαύλιο τις ώρες του διαλλείματος (σπάνια μαζί του) συνήθως με τις φίλες μου να τον ακολουθώ κατά πόδας ενώ τον συντρόφευε η ίδια ‘’ξινή’’ κολλητή του απ’ το τμήμα του. Και πάνω που πίστευα με πόνο ψυχής και τα νεύρα στο κόκκινο ότι εγώ ήμουν ανύπαρκτη, να τα χαρτιά με τις ζωγραφιές, να οι κασέτες με την κλασική μουσική, να τα χειρόγραφα μύησης στο δικό του διαφορετικό κόσμο.

Τις θεάσεις του στη ζωή μου τις έχω χαρακτηρίσει αντίστοιχες των Α.Τ.Ι.Α. Σπάνιες, αναπάντεχες και χωρίς καμία λογική ή χρονική αλληλουχία. Όταν το Α.Τ.Ι.Α μου ήταν ένα μικρό σκαφάκι με συνόδευε απ’ το φροντιστήριο στο σπίτι. Όταν μεγάλωσε λιγάκι, εκεί στα χρόνια του πανεπιστημίου, προσγειωνόταν με τον δικό του μυστήριο τρόπο στην ταράτσα της πολυκατοικίας να δει πως περνάω ή να μου κρατήσει συντροφιά, όπως εκείνο το χειμώνα που το κουδούνι μου χτύπησε ξαφνικά μέσα στη νύχτα για να παίξουμε χιονοπόλεμο. Πόσες μνήμες! Μάλλον το ‘’καγκουρό’’ μου έχει να θυμηθεί αρκετές όμορφες στιγμές. Και ξαφνικά το Α.Τ.Ι.Α μου εξαφανίστηκε για χρόνια. Έρωτας πάλι! Έρωτας δικός του έρωτας δικός μου και οι μεταξύ μας ερωτική έλξη έμεινε να πλανάται στην ατμόσφαιρα του συμβατικού χρόνου.

Οι σκέψεις μου πάντα τον γυρόφερναν και η γλυκιά ανάμνηση πήρε τη θέση του ερωτικού σκιρτήματος. Διαφορετικές ζωές διαφορετικοί δρόμοι. Είχα την αίσθηση ότι μπορούσα να το διαχειριστώ με την ωριμότητα ενός ενήλικα. Παραμύθια τούμπανα! Δώδεκα  χρόνια μετά την εξαφάνιση του απ’ τη  ζωή μου και πάνω που είχα πείσει τον εαυτό μου ότι ‘’εξωγήινοι’’ δεν υπάρχουν κι ότι όλα είναι στο μυαλό, συνειδητοποίησα ότι όταν η καρδιά μιλάει, το μυαλό πάει περίπατο μαζί με την λογική κι όλη την παλιοπαρέα που συναναστρέφεται. Εδώ το ‘’καγκουρό’’ μου μεταμορφώνεται σε ελέφαντα για να μην πω μαμούθ!

Καλοκαίρι απογευματάκι διακοπές στο χωριό και καθότι καλλιτεχνική φύση έχω βάλει πλώρη για την έκθεση ζωγραφικής στο Πολιτιστικό κέντρο. Απ’ έξω έκθεση νέων καλλιτεχνών (ζωγραφικής, φωτογραφίας, κόμικ) και ενώ η ρότα μου ήταν τύπου ‘’μπαίνω ντουγρού στην έκθεση’’, μια κλεφτή ματιά ήταν αρκετή να με συνταράξει. Εκεί στην υπαίθρια δημιουργική συνάθροιση είδα στο φευγαλέο κοίταγμα μου μια γνώριμη τεχνοτροπία, κάτι που μου θύμισε το μικρό σκαφάκι των μαθητικών μου χρόνων. Σαν τους υπνωτισμένους βρέθηκα αιωρούμενη  στο χωροχρόνο να στέκομαι μπροστά σ’ ένα γυναικείο πορτραίτο. Ήμουν σίγουρη..ήταν δικό του. Όλη η ψυχραιμία των προηγούμενων ετών έδωσε τη θέση της σε μια έντονη ταραχή. Πως στο καλό καταφέρνει αυτός ο άνθρωπος να με στέλνει για καρδιογράφημα;

Κοίταξα κάτω δεξιά. Η μικρή χαρακτηριστική υπογραφή του, το δικό του σήμα κατατεθέν. Και μετά το καρδιογράφημα έγινε καρδιακό επεισόδιο.. ‘’άραγε να είναι εδώ;’’.. σε νευρικά και διακριτικά κοιτάγματα είδα πάνω απ’ τον δεξί μου ώμο το σκαφάκι μου να έχει μεταμορφωθεί σ’ έναν ώριμο και άκρος γοητευτικό άντρα. Τα γυαλιά τύπου Χατζηνικολάου είχαν αντικατασταθεί από έναν σύγχρονο μεταλλικό σκελετό, η φράντζα ήταν απούσα μαζί με τα υπόλοιπα μαλλιά και το άγουρο παιδαρέλι είχε γίνει ένας γεροδεμένος άντρας. Η ασθενής είχε πάθει καραμπινάτο έμφραγμα και δεν την έσωζε τίποτα!

Με κοίταζε τον κοίταζα..και η Φίνος φίλμ παρουσιάζει.. ‘’ Εγώ Αυτός και τα Μυστήρια της ζωής’’. Του έγνεψα και ήρθε τρεχάτος λες και περίμενε αυτή την κίνηση, τον μοναδικό χορό μερικών δακτύλων που άνοιγαν ξανά τον κύκλο των επεισοδίων. Τυπικές αγκαλιές και χαιρετούρες αλλά όπως λέει και το τραγούδι ‘’είναι στιγμές που λεν τα μάτια πολλά’’. Πάνω στην κουβέντα πληροφορήθηκα ότι βλέπω το πορτρέτο της γυναίκας της ζωής του..η ξινίλα μου βγήκε μαζεμένη. Σε στιγμές αρνητικού αιφνιδιασμού εύχομαι να μπορώ να κρατώ την αδιάφορη ψυχραιμία μου. Σιγά! Αυτά τα τερτίπια δεν είναι για μένα.  Το βιβλίο είχε ανοίξει με τον  τίτλο ‘’ Αυτή μου τον πήρε’’ (.. λες και ήτανε και ποτέ δικός μου) να φιγουράρει με έντονα γράμματα. Με το αίσθημα της ψυχρολουσίας να μ’ έχει ξεπαγιάσει μπήκα στην έκθεση. Έβλεπα χωρίς να βλέπω, το ‘’καγκουρό’’ μου είχε κάνει ξανά το τεράστιο άλμα του.

Έλα μου όμως που εκείνο το καλοκαίρι ήταν καλοκαίρι Α.Τ.Ι.Α και η εξωγήινη τεχνολογία των κινητών τηλεφώνων έκανε τα κινητά μας να πάρουν φωτιά απ’ τα sms. Τα προσωπικά μου θέλω ήταν και πάλι εκεί και σίγουρα έντονα, γυναικεία, απαλλαγμένα απ’ την εφηβική αμηχανία και αβεβαιότητα του άγουρου παρελθόντος. Βρέθηκα να βολοδέρνω στα κύματα του ‘’τι κάνω τώρα’’ και καμιά φορά η τρικυμία ήταν μεγάλη. Το πέρας του καλοκαιριού με λύτρωσε αλλά για μήνες το ‘’Ανάθεμα σε δε με λυπάσαι’’ ήταν Νο 1 στο προσωπικό μου top 10.

Οι ισορροπίες με τον εαυτό μου ανακτήθηκαν δύσκολα κι αφού το δάκρυ είχε πέσει κορόμηλο. Ίσως να βοήθησε η διαφορετική προσέγγιση στο ίδιο θέμα. Σαρκικό απ’ την μια πλευρά έντονα συναισθηματικό απ’ την άλλη. Αυτό μάλλον είναι η ρεαλιστική διαχωριστική προσέγγιση ανάμεσα σ’ ένα αντρικό και  σ’ ένα γυναικείο μυαλό, σε μια αντρική και σε μια γυναικεία ψυχοσύνθεση.  Ήταν όμως η σανίδα σωτηρίας που αναζητούσα μήνες προκειμένου να ξεκαθαρίσω μέσα μου τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω σ’ αυτή τη ζωή.

Οι θεάσεις του στο δικό μου πλανητικό σύμπαν  εξακολουθούν να είναι σποραδικές και απρόβλεπτες. Αυτή τη φορά όμως έχω αποφασίσει στο δικό μου προσωπικό παραμύθι να αφήσω να πλανάται η γλυκιά και αφελής πεποίθηση ότι ο Άγιος Βασίλης μου φέρνει τα δώρα. Αυτό το δώρο έχει έρθει  στη ζωή μου κι έχει την δική του ξεχωριστή θέση στο μυαλό και την καρδιά μου..ίσως αυτή που έχω πλάσει εγώ..το τρένο για το Παρίσι το έχω πάρει από παιδί..κάθε φορά κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά πάντα κατεβαίνω μια στάση πριν τον τελικό προορισμό..δεν θέλω να χαλάσω το όνειρο’’.

Τότα Βελησσάρη

      ΜΙΑ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

  

           Το ημερολόγιο έδειχνε 2 Φεβρουαρίου 1959. Μία ομάδα 9 σκιέρ ορειβατών βρέθηκε νεκρή σε ένα δάσος στα Ουράλια Όρη στην Ρωσία, κοντά στα σύνορα με την ασιατική Ρωσία. Το πέρασμα που βρέθηκαν λέγεται πέρασμα Dyatlov. Σκοπός τους ήταν να φτάσουν στο βουνό Ότορτεν, περίπου 10 χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο θανάτου τους.

            Οι σκιέρ είχαν πει ότι θα έφταναν στον προορισμό τους το πολύ μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου . Όταν παρήλθε η  ημερομηνία οι συγγενείς ζήτησαν από τις Αρχές να γίνει έρευνα για να βρεθούν οι αγνοούμενοι. Έγινε μία μαζική έρευνα να βρεθούν. Στην έρευνα συμμετείχαν εθελοντικές ομάδες, ελικόπτερα και αεροπλάνα, ενώ συμμετείχαν και στρατιώτες.

            Τελικά, στις 26 του ίδιου μήνα βρέθηκε η εγκαταλλελειμένη σκηνή που κατασκήνωναν. Ήταν κατεστραμμένη. Τριγύρω δεν υπήρχε κανένας αγνοούμενος. Τα πρώτα δύο πτώματα βρέθηκαν αρκετά μακριά από την σκηνή, δίπλα σε απομεινάρια φωτιάς. Φορούσαν μόνο τα εσώρουχα τους. Ανάμεσα από την σκηνή και την φωτιά υπήρχαν άλλα τρία πτώματα σε διαφορετικά σημεία το καθένα. Μετά από 2 μήνες ερευνών κατάφεραν να βρεθούν και οι υπόλοιποι, νεκροί κάτω από 4 μέτρα χιόνι. Όλοι ήταν ελλιπώς ντυμένοι για να αντιμετωπίσουν τις πολικές θερμοκρασίες των -30 βαθμών. Κάποιοι φορούσαν μόνο εσώρουχα, άλλοι είχαν και παπούτσια ή κάλτσες ή ελάχιστα ρούχα! Πάντως, κανένας δεν βρέθηκε έστω υποτυπωδώς σωστά ντυμένος!

            Τα πρώτα 5 πτώματα που ανιχνεύτηκαν το τέλος του Φλεβάρη έδειχναν ότι ο θάνατος τους προήλθε από υποθερμία, μιας και κανένας δεν έφερε σοβαρό τραύμα που θα μπορούσε να τον οδηγήσει στον θάνατο.

            Ωστόσο, οι 4 νεκροί που ανακαλύφθηκαν τον Μάιο, άφησαν άφωνους τους ερευνητές. Ο ένας είχε υποστεί μεγάλη κρανιοεγκεφαλική κάκωση , οι άλλοι δύο είχαν σπασμένα οστά στο στήθος που οι ιατροδικαστές είπαν ότι το σπάσιμο υποδείκνυε ότι η δύναμη που τους ασκήθηκε ήταν λες και τους χτύπησε αμάξι και τέλος το τελευταίο πτώμα είχε κομμένη γλώσσα.

            Ανατριχιαστικά ευρήματα, πράγματι. Οι δημοσιογράφοι δημοσίευσαν μέρος της διαθέσιμης έρευνας που είχαν πρόσβαση ότι:

• 6 πέθαναν από υποθερμία και 3 από τραύματα
• Πέθαναν όλοι 6-8 ώρες από το τελευταίο τους γεύμα
• Φύγανε από την κατασκήνωση τους, γνωρίζοντας ότι θα πεθάνουν λόγω της ελλιπούς ενδυμασίας τους, με τα πόδια.
• Ανιχνεύθηκε υψηλό ποσοστό ραδιενέργειας στα λιγοστά ρούχα των θυμάτων.

Το μυστήριο μεγαλώνει κι άλλο αν πιστέψουμε ότι:

·         Ένας δωδεκάχρονος που κατάφερε να δει πέντε από τα πτώματα είπε ότι το δέρμα τους είχε ένα περίεργο σκούρο καφέ χρώμα

·         Αν και βρέθηκε ραδιενέργεια στα ρούχα, ποτέ δεν βρέθηκε η πηγή που την προκάλεσε.

·         Κάποιοι άλλοι ορειβάτες που ήταν 50 χιλιόμετρα μακριά από το συμβάν, δήλωσαν ότι είδαν πορτοκαλί σφαίρες στον ουρανό στην κατεύθυνση που έγινε το περιστατικό.

·         Βρέθηκαν πολλά διάσπαρτα μεταλλικά κομμάτια στην περιοχή

Από τότε έχουν βγει πολλές θεωρίες για το τι συνέβη εκείνο το βράδυ. Θεωρίες που ενέχουν εξωγήινους, μυστικά πειράματα των τότε σοβιετικών, μυστικά όπλα του στρατού και γιγάντιοι χιονάνθρωποι!

            Η απάντηση βάση των στοιχείων δική σας.

Πηγή: en.wikipedia.org

Η ΤΡΟΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΒΡΕΘΕΙ!

Τα βιβλία της Ιστορίας που μας διδάσκουν από μικρούς, λένε ότι η Τροία βρέθηκε. Δεν τα ξαναγράφουν καλύτερα? Η Τροία δεν έχει βρεθεί ακόμα.

            Για να καταλάβουμε γιατί δεν έχει βρεθεί ας δούμε λίγο ποιος ήταν αυτός που την <<ανακάλυψε>>.

            Ο Ερρίκος Σλήμαν (1822-1890) γεννήθηκε στην Γερμανία. Ο πατέρας του, του είχε δωρίσει ένα βιβλίο αρχαίας ιστορίας. Αμέσως, τον Σλήμαν του κέντρισε το ενδιαφέρον η Τροία. Αγαπημένος ήρωας ήταν ο Αχιλλέας. Έτσι  μεγάλωσε, με το πάθος για αυτή την κατακτημένη πόλη. Είναι εύκολο να καταλάβουμε, λοιπόν, ότι ο Ερρίκος Σλήμαν ήταν παθιασμένος και είχε βάλει σκοπό ζωής να βρει την μυθική πόλη μια μέρα. Όταν κάποιος είναι πορωμένος με κάτι, σίγουρα θα έχει πολλές γνώσεις και θα έχει αφιερώσει ατέλειωτες ώρες. Έχει, όμως ένα τρομερό μειονέκτημα. Γίνεται παρορμητικός. Είναι πολύ εύκολο να φανταστούμε ότι την πρώτη πόλη που θα ανακάλυπτε σε ένα μέρος που πίστευε ότι θα την έβρισκε, δεν θα αργούσε να την ονομάσει Τροία.

            Ο Σλήμαν στις ανασκαφές που έκανε βρήκε όντως μία πόλη που κατακτήθηκε μέσω ενός μακροχρόνιου πολέμου. Υπάρχει μία πολύ μικρή παράμετρος. Δεν βρήκε την παραμικρή απόδειξη. Η Ιστορία γράφεται με αποδείξεις και όχι ενδείξεις. Θα υπάρχουν δεκάδες τέτοιες πόλεις που θα μπορούσε να βρει. Δεκάδες πόλεις που κατακτήθηκαν και κάηκαν ολοσχερώς μέσω ενός μακροχρόνιου πολέμου.

            Δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα το πάθος του Σλήμαν να βρει την Τροία και η έλλειψη αποδείξεων. Υπάρχουν και πολλά άλλα που δεν συνάδουν και θα έπρεπε να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους οι υποστηρικτές τους.

            Το γεωγραφικό περίβλημα της πόλης όπως την περιγράφει ο Όμηρος δεν υπάρχει. Που είναι ο Σκάμανδρος ποταμός? Βέβαια, μία περιοχή μπορεί να αλλάξει ριζικά με την πάροδο χιλιετιών.

            Την περίοδο που πιθανολογούν ότι έγινε ο Τρωικός πόλεμος, υπήρχε μία πανίσχυρη φυλή που κατοικούσε στην Μικρά Ασία, οι περίφημοι Χετταίοι. Και όμως, δεν αναφέρονται πουθενά από τον Όμηρο. Μα πως γίνεται να είναι γείτονες και να μην υπάρχουν πουθενά? Περίεργα πράγματα…Κάποιοι προσπάθησαν να ταυτοποιήσουν τους Τρώες με τους Χετταίους ως ίδια φυλή, αλλά κάτι τέτοιο είναι τελείως ανυπόστατο.

            Επίσης, πιθανολογείται ότι οι Δωριείς κατέβηκαν από τον Βορρά περί το 1100 π.Χ. Δηλαδή, 80 χρόνια μετά την νίκη των Αχαιών στη Τροία.  Μα πως είναι δυνατόν οι Έλληνες να στέλνουν στην Τροία 50000 στρατό, να κατατροπώνουν τους Τρώες, να παίρνουν τους θησαυρούς τους, και αυτομάτως να γίνονται ακόμα πιο πανίσχυροι και όταν κατεβαίνουν οι Δωριείς να μην αντιστάθηκαν και να μην έγινε καμία περίφημη μάχη! Αυτό και αν είναι περίεργο…

            Ο Όμηρος τοποθετείται ότι έζησε τον 8^ο αιώνα π. Χ ,σύμφωνα με εκτιμήσεις. Δεν αναφέρει πουθενά το γεγονός με την κάθοδο των Δωριέων ούτε η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι επηρεασμένη. Επίσης, το μεγαλύτερο καταστροφικό φαινόμενο της αρχαιότητας, η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας(1450 π. Χ) , περνάει μάλλον απαρατήρητο από τον μεγάλο ποιητή.

Και αυτό περίεργο. Γίνεται ακόμα πιο περίεργο αν αναλογιστούμε ότι τα κύματα μετά την έκρηξη του ηφαιστείου διέλυσαν τον Μινωικό πολιτισμό.

Όμως ο Όμηρος μας πληροφορεί ότι στην Τροία ο Ιδομενέας ήταν λαμπρός βασιλιάς της Κρήτης, συμμετείχε με 80 πλοία και η τότε Κρήτη είχε 100 πάμπλουτες πόλεις. Δηλαδή, σαν να μην τους είχε καταστρέψει ποτέ το ηφαίστειο!!

            Υπάρχουν και άλλα πολλά παράδοξα από τα ομηρικά έπη που ίσως θα ήταν κουραστικό να αναφέρουμε.

            Το συμπέρασμα είναι ότι η Ιστορία κάπου κάνει λάθος. Ο Σλήμαν δεν είχε αποδείξεις, είναι πασιφανές. Ωστόσο, το πιο σαγηνευτικό είναι τα παράδοξα του Ομήρου που μας κάνουν να υποψιαστούμε ότι ή δεν υπήρξε ποτέ Τρωικός πόλεμος ή ότι έγινε πολύ πιο παλιά από όσο πιστεύουμε ή ότι έγινε σε άλλο μέρος!

Πηγή: adamantobabis.blogspot.com

ΤΙ ‘ΧΕΣ ΓΙΑΝΝΗ ΤΙ ‘ΧΑ ΠΑΝΤΑ!

Ο Μάιος μας έφτασε κι η γη λουλούδιασε ολόκληρη αλλά δεν νομίζω να τρέξαμε όλοι με βήμα ταχύ γιανα τον προϋπαντήσουμε στην εξοχή. Κάποιοι βγήκαν να πιάσουν το μαγιόξυλο να φτιάξουν στεφάνιαμε μαργαρίτες κι όχι με τριαντάφυλλα απ’ τον κήπο του γείτονα και άλλοι πάλι κλείστηκαν εντός οικίας γιατί η γύρη και η πολυκοσμία προκαλεί αλλεργίες, κοινώς βγάζουν καντήλες!

Λύση τρελού κεφιού και διασκέδασης για μερικούς απ’ τους εγκλεισμένους το γνωστό αποχαυνωτικό χαζοκούτι που μιλάει αλλά δεν ακούει όσα του αραδιάζουμε συχνά πυκνά όταν τα νευράκια μας χτυπάνε κόκκινο με όσα βλέπουν τα ματάκια μας. Ζαπάροντας συνειδητοποίησα πως το ενδιαφέροντων ανθρώπων της τηλεόρασης για το προϊόν που μας προσφέρουν περιορίζεται στο μονοπώλιοτριών κατηγοριών τηλεοπτικών προγραμμάτων. Φυσικά και δεν περίμενα τον Μάιο για να καταλάβωότι η γη γυρίζει το κατάλαβε αιώνες πριν ο μακαρίτης ο Γαλιλαίος αλλά παρατράβηξε το κακό για ναπαραμείνει ασχολίαστο.

Οι εκλογές της 6ης Μαΐου όπως είναι αναμενόμενο βρίσκονται στο επίκεντρο της επικαιρότητας.
Διακαναλικές συνεντεύξεις, δελτία ειδήσεων εμπλουτισμένα με αναλύσεις πολιτικών υποσχέσεων
καθώς και αναλύσεις πιθανών εκλογικών αποτελεσμάτων, διαφημίσεις των κομμάτων, πολιτικές
αντιπαραθέσεις υποψηφίων και πάει λέγοντας. Μια συνηθισμένη γεύση στον ουρανίσκο παρά
την ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης εκλογικής αναμέτρησης, κοινότυπη και πολυφορεμένη. Μια
απηυδισμένη ματιά στην οθόνη και μια γρήγορη αλλαγή προγράμματος με τη σκέψη ‘’άσε τα παιδιά να λένε τα δικά τους’’.

Και η αλλαγή προγράμματος με στέλνει κατευθείαν στο χαρέμι του Αλί πασά όχι στα Γιάννενα αλλά
στην τουρκιά την ίδια! ‘’ Ρώτα την αγάπη’’ και η Χαβά να κοιτάει κατάματα τον Γιουσούφ λες και βγήκε μόλις χθες απ’ το παρθεναγωγείο και το ίδιο πάσχον σε πρωτοτυπία σενάριο της φτωχής πλην τίμιας αθώας κορασίδος που ερωτεύτηκε σφόδρα τον μπρατσαρά και μπερμπάντη πλούσιο γαμπρό αλλά η κακιά η τύχη που τους κατατρέχει βασανίζει τη ζωή τους μπροστά μου, αναβιώνοντας έτσι τον ελληνικό κινηματογράφο του ’60 στην τούρκικη όμως εκδοχή του να παρελαύνει σχεδόν σε όλα τα κανάλια.
Με μιας να ξεκαθαρίζει στο μυαλό μου από πού βγήκε η φράση ‘’ τούρκα πεθερά’’ και μια απορία
να αποτυπώνεται στα μάτια μου ‘’ βρε μπας και μετά τα αγγλικά που μάθαμε για να βλέπουμε τις
Hollywood movies πρέπει να μάθουμε και κανα τούρκικο να μην μείνουμε εκτός εποχής;’’.

Και κάπου εδώ έφτασε η στιγμή που η καταρρακωμένη ψυχολογία του έλληνα τηλεθεατή
κατρακυλά στα τηλεοπτικά τάρταρα. Μαγειρική παντού! Πρωί μεσημέρι απόγευμα βράδυ έντρομοι
παρακολουθούμε τις τηλεοπτικές εκδοχές του τσελεμεντέ να χουν στοιχειώσει τη ζωή μας! Δηλαδή
πόσο ακαμάτρα μπορεί να ήταν η κόρη όταν με εκνευριστικά αναλυτικό τρόπο βλέπουμε τους
απανταχού chef που σέβονται το μαγειρικό τους σκούφο να της εξηγούν πως θα βράσει το αβγό!

Ενδεικτικά θα αναφέρω μερικές γιατί είναι τόσες που σίγουρα θα ξεχάσω αρκετές. Γλυκιές αλχημείες, η κουζίνα της μαμάς, κάτι μαγειρεύεται, κάτι ψήνεται, μπουκιά και συχώριο, νηστικό αρκούδι, γεύσεις στη φύση, top chef, master chef, master chef junior, παρέα στην κουζίνα, εφιάλτης στην κουζίνα…ουφ όντως..εφιάλτης στην κουζίνα! Μετά τις φοβίες για τα αεροπλάνα και τους καρχαρίες θα καθιερωθεί και η φοβία του ψιλοκομμένου κρεμμυδιού και του βρασμένου αρακά!

Θα ψιλοκόψω λοιπόν κι εγώ τον μαϊντανό των εκπομπών μαγειρικής και θα τον σερβίρω με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί που κάνει καλό στα αναμμένα αίματα και θα κάνω μια λεπτομερή προσέγγιση του θέματος. Μπορείτε να ξεκινήσετε να πίνετε.

Θα αρχίσω αποδίδοντας φόρο τιμής στην πρώτη διδάξασα αγαπητή κυρία Βέφα που τίγκα στο
μπριγιάν μας έπλαθε σουτζουκάκια, κεφτεδάκια, κουλουράκια με τα δυο της τα χεράκια κι όλοι μαζί
ήταν σα να παρακολουθούσαμε συνταγούλες απ’ τη δασκάλα παιδικού σταθμού γιατί πάντα υπήρχε
και ο φόβος της τιμωρίας από μια πιθανή αποτυχία μη σωστής απόδοσης της συνταγής. Μαγικές
εποχές που γινόντουσαν μαγικότερες όταν την συντρόφευε η μουσική συνοδεία του γαμπρού της
Γιάννη και η ηθική και ουσιαστική σύμπραξη της κόρης Αλεξίας. Οι λοιποί συγγενείς έμεναν σπίτι γιατί δεν έγραφαν καλά στο φακό.

Μαμαλάκης και Παρλιάρος στυλοβάτες της συγκεκριμένης ζώνης στο μεγάλο κανάλι. Γλυκύτατος ο
Μαμαλάκης με μια πραγματικά ταξιδιάρικη εκπομπή σε τόπους και σε γεύσεις είτε από Ελλάδα είτε
από περιοχές του υπόλοιπου κόσμου. Πράος και χαμογελαστός να σε προσκαλεί με τον δικό του τρόπο να τον παρακολουθήσεις. Κι αναρωτιέμαι, αν στις επαναλήψεις μες στο καταχείμωνο δείξουν πως μελώνουν το καρπούζι στα Κύθηρα και το δει η έγκυος και το λιγουρευτεί σκέφτηκε κανείς τον άμοιρο μελλοντικό πατέρα που θα πάρει σβάρνα τα μανάβικα;

Ο Παρλιάρος εξίσου συμπαθείς με τις αλχημείες του να μας δείχνει πως το αλεύρι το αβγό και η
ζάχαρη μπορούν από υλικά παντού στη φύση να γίνουν κέικ και τα Pokémon να γίνουν Digimon. Τα
γλυκά είναι όντως χημεία που μια απροσεξία λόγω άγνοιας μπορεί να οδηγήσει σε ολοκαύτωμα και
στο τέλος να τρέχεις στα ζαχαροπλαστεία για κείνη τη σοκολατίνα που ο δύστυχος είπες να φτιάξεις
με τα χεράκια σου . Δεν ξέρω γιατί αλλά όλα αυτά ενώ μοιάζουν εύκολα μου φέρνουν στο μυαλό την
γνωστή ατάκα επικινδύνων εγχειρημάτων - ‘’μη το δοκιμάστε στο σπίτι’’.

Το ‘’κάτι ψήνεται’’ πάλι θα μπορούσε κάλλιστα να μετονομαστεί σε ‘’πισώπλατα μαχαιρώματα’’.
Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών και κοινωνικών στρωμάτων άγνωστοι μεταξύ τους να φοράνε τα καλά
τους, ειδικά οι κυρίες των 55 και άνω με το ταγεράκι αναστήλωση του Παρθενώνα απ’ το γάμο της
ξαδέρφης, να μαγειρεύουν στρώνοντας τα λινά τους τραπεζομάντιλα ή τέλος πάντων ότι είχε εύκαιρο
ο καθείς και να υποδέχονται τραπεζώνοντας εναλλάξ ο ένας τον άλλο με την ελπίδα ότι θα τσιμπήσουν αυτοί το χρηματικό έπαθλο. Ο απόλυτος κανόνας της ελληνικής φιλοξενίας. Ντερλικώνετε ότι βρείτε δυσανασχετείτε κιόλας γιατί δεν ήταν καλομαγειρεμένα βλέπετε στο δικό σας χωριό τα φτιάχνουν καλύτερα και στο τέλος βαθμολογείτε με ένα ωραιότατο 2 γιατί σέβεστε τον κόπο του συμπαίχτη.Ανιδιοτελές κίνητρο για τους ερασιτέχνες γευσιγνώστες!

Όσο για τις εκπομπές που περιέχουν σαν συνθετικό τους τη λέξη chef θεωρώ ότι ξεπέρασαν κάθε
προσδοκία. Αυτό δεν ήταν μαγειρική ήταν η έβδομη τέχνη αυτοπροσώπως! Τόσο άγχος για το στόλισμα του πιάτου και για το αν η γαρίδα κρατάει τα ζουμιά της ούτε οι υποψήφιοι των πανελλαδικών δεν πέρασαν! Τύφλα να χουν τα μόρια για την ιατρική σχολή. Οι καθηγητές ανατομίας κύριοι Λουκάκος Σκαρμούτσος και Λαζάρου σαν γνήσιοι ιατροδικαστές διέπρατταν με το σοβαρό ύφος που απαιτούσε η περίσταση τέτοια ανάλυση του αν η τσιπούρα ήταν καλοψημένη κι αν ταίριαζε ή όχι με το σοταρισμένο κολοκυθάκι που έκαναν τον υποψήφιο master να ιδροκοπά πατόκορφα! Κι

ακολούθησαν κι από κοντά οι junior μιας και οι μανούλες τους το ‘χαν καημό να θεαθούν στο γυαλί
και να αποδείξουν ότι το Cambridge έπαψε να αποτελεί διακαή πόθο μόρφωσης και επιβεβαίωσης
για τον κάθε νεαρό που χει στόχους και φιλοδοξίες να σπάσει το κατεστημένο αυτής της ζωής και
να προσφέρει στον εαυτό του και στο κοινωνικό σύνολο. Τώρα για τις υπόλοιπες εκπομπές μπορώ
να πω συνοπτικά ότι το ‘’νηστικό αρκούδι’’ μπορεί να χορεύει καρσιλαμά,’’ η κουζίνα της μαμάς’’
ίσως είναι από ξύλο οξιάς, το ‘’παρέα στην κουζίνα’’ μπορεί να γίνει και μόνοι στην κουζίνα μη σας
ενοχλούμε, ‘’κάτι μαγειρεύεται’’ το μυαλό μας στο γκριλ και ‘’μαγειρεύοντας στη φύση’’ δεν νομίζω
είπαμε πως είμαστε αλλεργικοί στη γύρη.

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω και μια ειδική αναφορά σε όλους τους ξένους μάγειρες που κάνουν
διεθνή καριέρα στη χώρα μας. Ονόματα δεν ξέρω μη με ρωτάτε. Ένας άγγλος με ανακατεμένο μαλλί
που μαγειρεύει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί όπως μινεστρόνε σε φυλακές τιραμισού δίπλα σε γόνδολες ομελέτες στα βουνά κι άλλα τέτοια κερδίζει τα εκατομμύρια με τη σέσουλα απλά τσιγαρίζοντας το μοσχαράκι στην κατσαρόλα με μαεστρία. Κάπου εδώ μπορούμε όλοι να τρέξουμε και να σκίσουμε τα πτυχία μας εκτός απ’ όσους έχουν δεθεί συναισθηματικά μαζί τους και να στραγγίξουμε το μπουκάλι .

Υπάρχει επίσης κι ένας ψιλός ξανθός με φάτσα γερμανού αλκοολικού και μονίμως τσιτωμένα
νεύρα, αντίστοιχος του ο Έκτορας Μποτρίνι ως προς τα τσιτωμένα νεύρα πάντα, που πάει σε όλα τα
παρηκμασμένα φαγάδικα όπου οι επιχειρηματίες που τα έχουν και οι εργαζόμενοι διακατέχονται από
πνεύμα αγάπης και ομόνοιας ανάλογης της νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου και βάζει το μαγικό του
χεράκι και ω του θαύματος οι πελάτες κάνουν ουρά έξω από τα εστιατόρια.

Έχουν παρελάσει όλων των ειδών τα ευφάνταστα σενάρια μαγειρικής από τις οθόνες μας σε σημείο
να χει χαθεί το μέτρο και η ποιότητα. Έχουν ξεχάσει όμως το μόνο αληθινό, ότι για να γίνει ένα φαγητό νόστιμο το μόνο που χρειάζεται είναι η αγάπη και η φροντίδα που βάζει αυτός που το μαγειρεύει για τα άτομα που νοιάζεται και αγαπά. Τότε ακόμα και ο ταπεινός τραχανάς γίνεται το νοστιμότερο φαγητό του κόσμου.

Τότα Βελησσάρη

totavelissari@hotmail.com