Ο ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΣΠΑΡΤΙΑΤΗ

Η μάχη των Θερμοπυλών ήταν μία ένδοξη μάχη ανάμεσα στους Έλληνες και στους Πέρσες εισβολείς το 480 π.Χ. Η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή. Οι Έλληνες , με τους Σπαρτιάτες ως κύριο σώμα, πολέμησαν γενναία και απέκρουαν τις Περσικές υπεράριθμες δυνάμεις για 3 ημέρες, μέχρι να τους υποδειχθεί ένα πέρασμα από τον Εφιάλτη για να κυκλώσουν το ελληνικό στράτευμα και να πεθάνουν 700 Θεσπιείς και 299 Σπαρτιάτες καθώς και ο βασιλιάς Λεωνίδας. Ο 300^ος ,όμως, ποιος ήταν?

            Η απάντηση στο ερώτημα μας υποδεικνύει μία εκπληκτική ιστορία για τον κώδικα τιμής που είχαν στην αρχαία Ελλάδα, τελείως δυσανάλογη με ότι ισχύει σήμερα. Ο μοναδικός επιζών Σπαρτιάτης ήταν ο Αριστόδημος. Αυτός απολύθηκε από τον Λεωνίδα γιατί έχασε το ένα μάτι του λόγω μόλυνσης. Το κακό για τον άτυχο Αριστόδημο ήταν ότι δεν ήταν ο μόνος που διώχθηκε από τον Λεωνίδα, μιας και ο Εύρυτος , ένας άλλος Σπαρτιάτης πολεμιστής, αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα. Η διαφορά, όμως, ήταν ότι ο Εύρυτος επέστρεψε στην μάχη έστω και τυφλός για να πεθάνει.

            Φανταστείτε πως θα αισθανόσασταν αν ήσασταν κάτοικος της τότε Σπάρτης και μαθαίνατε ότι εκ των δύο που είχαν το ίδιο πρόβλημα, ο ένας επέστρεψε για να υπογράψει την θανατική του καταδίκη και ο άλλος έφυγε για να γλυτώσει. Δίχως άλλο , θα νιώθατε οργή για τον Αριστόδημο, θα έπεφτε θύμα των αρνητικών σχολίων σας, θα σας προκαλούσε ντροπή η πράξη του και πιθανότατα θα του βγάζατε και ένα παρατσούκλι για την πράξη δειλίας του. Έτσι κι έγινε. Όταν ο Αριστόδημος επέστρεψε στην Σπάρτη, δεν του μίλαγε κανείς και τον βαφτίσανε ως <<Αριστόδημος ο Δειλός>>.

            Κανένας, σίγουρα , δεν θα ήθελε να βρεθεί στην θέση του. Πέρασε έναν ολόκληρο χρόνο, ταπεινωμένος από την πράξη του. Σίγουρα θα ήταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και θα ικέτευε τους Θεούς να του δώσουν μία ευκαιρία να ξεπλύνει την φυγή του.

            Έναν χρόνο αργότερα, του δίνεται η ευκαιρία που ζήτησε. Οι  Έλληνες θα δώσουν την τελική μάχη εναντίων των Περσών στις Πλαταιείς το 479 π.Χ. Στην  κερδισμένη αυτή μάχη των Ελλήνων συμμετείχαν και 5000 Σπαρτιάτες. Τι καλύτερο για τον Αριστόδημο από το να εξιλεωθεί παρουσία των πολυάριθμων συμπολεμιστών του? Ωστόσο ,η ατυχία πλέον έγινε τραγική ειρωνεία. Αν και πολέμησε με μανία και ήταν βαριά τραυματισμένος, οι Σπαρτιάτες δεν τον τίμησαν με κάποιο βραβείο ανδρείας γιατί κατηγορήθηκε ότι πολέμησε σαν να ήθελε να αυτοκτονήσει και προτίμησαν να τιμήσουν τους Σπαρτιάτες που πολέμησαν ηρωικά και ήθελαν να ζήσουν. Σαν να μην έφτανε αυτό κατηγορήθηκε από τους συμπολεμιστές του ότι ήταν τρελός. Λέγεται ότι κατάφερε να ζήσει ως την μάχη του Ευρυμέδοντα 469 ή 466 π.Χ.

            Το καλό στην όλη ιστορία είναι ότι σίγουρα μετά την μάχη των Πλαταιών δεν θα θεωρούνταν πλέον δειλός. Για το κατά πόσο ήταν και λιπόψυχος στην μάχη των Θερμοπυλών, θα πρέπει να συνυπολογιστεί το γεγονός ότι και οι 300 που πήγαν εκεί ήξεραν ότι θα πεθάνουν. Οπότε ο Αριστόδημος ήξερε ότι θα πέθαινε, όπως ήξερε ότι όταν θα γυρνούσε στην Σπάρτη θα αντιμετώπιζε το μένος των συντοπιτών του. Τι τον έκανε, λοιπόν, να φύγει από το πεδίο της μάχης? Ο φόβος του θανάτου? Ο σεβασμός προς τις εντολές του Λεωνίδα? Η επιθυμία να γυρίσει έστω και ένας ζωντανός στην Σπάρτη για να εξιστορήσει τα κατορθώματα του στρατού της? Δυστυχώς, θα παραμείνει αιωνίως μυστικό.

(Πηγή Βικιπαίδεια)